Mijn naam is Frans Haandrikman. In deze nieuwsbrief vertel ik wat meer over mezelf, over de manier waarop mijn leven veranderde als gevolg van inmiddels vijf beroertes en hoe InteraktContour mij daarbij helpt. Ik kom uit een gezin van 3 jongens en als gezin zijn we meerdere malen verhuisd. Zo heb ik in Vlaardingen, Maassluis, Rotterdam en Bilthoven gewoond. Momenteel woon ik in Enschede. Ik ben gescheiden; uit het eerste huwelijk heb ik twee kinderen; een zoon en een dochter. Mijn zoon woont in Ierland en mijn dochter in Amsterdam. Daarnaast ben ik een trotse opa van 5 kleinkinderen.

Nederlands hockeyteam

Mijn jonge jaren stonden in het teken van veel sport, in het bijzonder hockey. Dat heb ik van mijn twaalfde tot mijn 34e gedaan op hoog niveau, inclusief voor het Nederlands herenteam. Later had ik een eigen bedrijf in promotionele kleding, daarvoor reisde ik veel in binnen- en buitenland. 

Eerste CVA

In 2007 kreeg ik op Vaderdag mijn eerste CVA. Ik ben toen ongeveer twee weken opgenomen geweest in het ziekenhuis in Enschede. Daarna heb ik twee jaar gerevalideerd bij het Roessingh in Enschede. Er was sprake van woordvindproblemen en door logopedie is dit toen goed verbeterd. Daarnaast was ik aan mijn linkerzijde verlamd. Door de fysiotherapie en ergotherapie zijn deze functies gelukkig teruggekomen. Daarnaast de “normale dingen”, zoals men dat zegt, als vermoeidheid en concentratieproblemen. 

Hockeytrainer en tweede beroerte

Ik heb toen van mijn hobby mijn beroep gemaakt door als hockeytrainer door heel Nederland en in het buitenland te gaan werken. In 2013 kreeg ik wederom een beroerte (een thalamus infarct). Ondanks de revalidatie heb ik toen behoorlijk moeten inleveren. De rechterhelft van mijn lichaam tintelt en geeft een doof / slapend gevoel. Bij spanning wordt dit erger. Daarnaast is mijn evenwicht aangetast. Mijn omgeving geeft aan dat ik door de 2e beroerte behoorlijk ben veranderd. Ik kan niet meer alles regelen, ben niet meer de gangmaker. Mijn hoofd zegt dat ik nog dezelfde man ben, maar dat is niet zo. Ik kan niet meer alles tegelijk en mijn spanningsboog is veranderd. 

Behandeling bij InteraktContour

In 2015 volgde de derde beroerte. Hier heb ik weinig aan overgehouden. Uit onderzoek is gebleken, dat ik een vernauwing had in mijn linker halsslagader. Hieraan ben ik geopereerd. Ik heb niet gerevalideerd bij het Roessingh, maar ben toen wel gestart met behandeling bij InteraktContour. Dat heeft me behoorlijk op weg geholpen om te ontdekken wie ik nu ben en om de nieuwe tegenslagen te verwerken. In 2018 is de behandeling dan ook gestopt en is dit overgegaan naar individuele begeleiding thuis vanuit InteraktContour. Mijn individueel begeleidster Liset komt 1 per week. 

100% afgekeurd, gescheiden en nog een beroerte

Na deze beroerte ben ik gescheiden van mijn 2e partner. Daarnaast ben ik 100% afgekeurd. Werken is voor mij niet meer haalbaar. Dit kost teveel energie en lukt niet. In 2020 heb ik toch weer een CVA gehad. Ik merkte dit in eerste instantie niet en ben een dag later naar het ziekenhuis gegaan. Wederom ben ik geraakt in de thalamus. Dit heeft de gevoelsstoornis verergerd. De tintelingen na mijn 2e beroerte zijn verergerd. Daarnaast had ik een spraakstoornis. Door de corona kon ik geen logopedie ontvangen en/ of revalideren bij het Roessingh of elders. Ik heb me toen erg alleen gevoeld. Door te wandelen, te praten en ondersteuning vanuit individuele begeleiding ben ik door deze periode gekomen

Omgaan met veranderingen in mijn leven

In januari 2021 ben ik wederom gestart met behandeling via Interaktcontour. Ik krijg nu ondersteuning van een psychologe, individuele behandeling en groepsbehandeling. Ik hoop hiermee beter te leren omgaan met de veranderingen in mijn leven. Daarnaast blijft mijn individueel begeleidster elke week bij me komen om me te ondersteunen in mijn dagelijkse leven. Helaas heb in juli 2021 weer een lichte beroerte gehad, gelukkig kan ik doorgaan met de verschillende behandelingen bij InteraktContour zoals logopedie, ergotherapie en fysiotherapie. Na elke beroerte wilde ik gewoon door met mijn leven in de hoop dat alles bij het oude kon blijven maar natuurlijk kan dat niet. Soms merk je zelf dat dingen anders gaan en vaak wijst je omgeving je op de veranderingen. Dat is lastig te accepteren. Acceptatie is wel nodig om weer verder te kunnen en de juiste keuzes te maken in wat en wie helpend is. Inmiddels heb ik gemerkt dat het goed is om mijn omgeving meer te betrekken bij hoe het met me gaat, het is fijn te voelen hoe familie en vrienden mij steunen.

Groet Frans Haandrikman